کودکانه هایت و زبان اشاره

حالا یکسال و پنج ماهه هستی و کنجکاوی ها ت بدون مرز...و البته گاهی اوقات جسورانه و خطرناک.حتی یک لحظه هم نمی تونم ازت چشم بردارم.اعضا بدنت رو میشناسی ،بازی توی قصر بادی نزدیک خونمون رو خیلی دوست داری .وقتی میبینیش با ذوق میگی ماما..تاب تاب .کلمه های زیادی میگی .به همه چی اشاره میکنی و با یه لهجه غلیظ مخصوص خودت میگی این چیه؟؟

یه کتاب به نام فوتبالیست ها داری که خیلی دوسش داری هر چند دیگه خیلی با جیگر زلیخا فرقی نداره اما وقتی میخوای برات بخونم میری میاریشو میگی:ماما...توپ یعنی برام شعر یه توپ دارم قلقلیه رو بخون وهمینطورعکس  یه پسر کچل روشه که اشاره میکنی و میگی:نینی

خرگوشکای پلاستیکیتو خیلی دوست داری و از بازی باهاشون سیر نمیشی و همینطور بازم میدی دست من که  شعر خرگوش من چه نازه رو برات بخونم

ماشینتو که بر میداری، میکشی روی زمینو میگی ان ان و اگه چیزی سر راهت باشه میگی بیب بیب

یکی از کارای مورد علاقت نواختن بلزته و پر وخالی کردن سطل خونه سازی و چیدنشون روی همدیگست

عزیزکم از وقتی بع بعی ها روشناختی عاشقشون شدی ،یه بع بعی اوازه خوان داری که خودتم همراهش میخونی و همینطور یه پتو داری که عکس پرنده ها روشه .میدی دست من و میگی:تی تی 

خلاصه اینکه این روزها همه چیز برایت جالب و شیرین است..